Powrót z letniego wypoczynku.

Pomimo, że jesień w tym roku nas rozpieszcza, nadeszła chwila by na swoje miejsca powróciły storczyki z gatunku Cymbidium.

Od późnej wiosny, aż do teraz przebywały na zewnątrz, na niewielkim balkonie, zabezpieczone przed upalnym letnim słońcem cieniówką.

Cymbidium, jako nieliczne storczyki uprawiane w domu, wymagają dość niskich temperatur w okresie zimowym od 10-14 stopni Celsjusza, oraz dość sporych różnic temperatury pomiędzy dniem, a nocom w okresie formowania pąków kwiatowych, czyli w okresie późnego lata.

Przechowywanie roślin na zewnątrz, w okresie letnim, pomaga uzyskać tego typu warunki, a co za tym idzie dużo większą ilość kwiatów.

Pamiętać należy jednak by Storczyki, wróciły do pomieszczenia przed pierwszymi przymrozkami, które mogą uszkodzić rośliny.

W okresie spoczynku, rośliny podlewa się umiarkowanie.

Dodatkowo należy regularnie sprawdzać czy na młodych pędach kwiatowych nie pojawiły się np. mszyce, które wyjątkowo upodobały sobie te miejsca.

Storczyki, kwitną zwykle od połowy listopada, aż do połowy lutego. Ilość kolorów jest wówczas niezliczona, od czysto białych poprzez pomarańcze, żółcienie, róże, a nawet do zieleni, lub brązów.

Pędy kwiatowe są bardzo ciężkie, i łatwo się wyłamują. Dlatego każdy pęd, z osobna, należy podeprzeć bambusowym patyczkiem.

I tak cierpliwie przez ostanie dwa dni, znosiłam z naszego balkonu, doniczka po doniczce kolejne odmiany Cymbidium, i cierpliwie podpierałam każdy pędy kwiatowy. Jakieś 40 roślin później wszystkie 'Marietty', 'Bernadetty', 'Rity', i ich koleżanki, są już na swoim zimowym miejscu. Piecze nad nimi, sprawuje 'Król Jerzy', a mnie pozostaje jedynie zaczekać kilka tygodni, by w pełni móc cieszyć się tymi pięknymi kwiatami.

Pozdrawiam

XOXOXO